بعضی کلمه ها ارزش بارها شنیدن را دارد

گوشت را بیار جلو

اروم میگم

کسی نشنوه جز خودت

خیلی

خیلی

خیلی

دوستت دارم .

خداوند
نمیخواهد ما به هم برسیم
می دانی دلیلش
چیست ؟
شاید می داند
که اگر کنارم باشی
دیگر هیچ وقت ،
هیچ چیز
از او نخواهم
خواست !

  دلم بهانه ای  میخواهد برای ادامه زندگی…

    مثل یک بوسه عاشقانه که یادم بیاورد هنوز زنده ام !

هوای دو نفره داشتن
نه ابر میخواهد،
نه باران ،
نه یک بعدظهر پاییزی.....
کافیست حواسمان به هم باشد!

ﺑﻌﻀﮯ ﻫﺎ ﺭُﻭ ﺑﺎﯾَﺪ ﺍَﺯ ﺗﻮ ﺭُﻭﯾﺎﺕْ ﺑــِڪِﺸﮯ ﺑﯿﺮﻭﻥْ
ﻣُﺤڪَﻢْ ﺑَﻐَﻠِﺶْ ڪُﻨﮯ،
ﺑَﻌﺪ ﺁﺭﻭﻡ ﺩَﺭِ ﮔﻮﺷِﺶ ﺑــِﮕﮯ:
ﺁﺧِــﮧ ﺗُﻮ ﭼــِﺮﺍ ﻭﺍﻗِﻌﮯ ﻧﯿﺴﺘﮯ ﻻﻣَّﺼَﺒـْ ..

دردلم آرزوی آمدنت می میرد

رفته ای اینک، اما آیا

باز برمیگردی؟

چه تمنای محالی دارم

خنده ام می گیرد

هر امدنی رفتنی دارد... قبول

امدنت قشنگ بود اما چرا اینقدر بی رحمانه رفتی ...؟

دلم یک دنیا برات تنگ است

با خودم عهد کردم که به تو نیندیشم

نمی شود نمی توانم خیالت را از خاطرم محو کنم

وقتی اشک می ریزم شعر سهراب به خاطرم می آید

که می گوید: بهترین چیز رسیدن به نگاهی است

که از حادثه عشق تر است

و می خندم دانه های اشکم بر روی نوشته هایم می چکد

  دفترم خیس میشود و برای چند لحظه آرام میشوم و

دوباره تو تمام ذهنم را پر می کنی

و دوباره...

لعنت به ساعتهایی که جلو نمیروند،

 خواب می مانند ،

کار نمی کنند ،

کوک نمی شوند ،

عقب می مانند ،

و از رفتن خسته میشوند

این بلاها از وقتی به سر آدم میاد

که منتظر کسی باشی که

دوسش داری…
.

                                                                دلم برای یک نفر تنگ است…

                                                     نه میدانم نامش چیست…

                               و نه میدانم چه می کند

                      حتی خبری از رنگ چشم هایش هم ندارم…

           رنگ موهایش را نمی دانم…
 

    لبخندش را هم…

فقط میدانم که باید باشد و نیست…

آرام بگیر دلم …

         تنگ نشو برایش …

                    مگر نشنیدی جمله ی آخرش را !

                                                   “چیزی بینمان نبوده”